Priscilla’s verhaal laat zien waar je als moeder allemaal rekening mee moet houden als je leeft in armoede. Inclusief alle veroordelen die mensen hebben over haar en haar kinderen.
Zijn er initiatieven in de buurt die jou hebben geholpen in de moeilijkere tijden?
“Ik zit bij de Voedselbank, maar ik heb ook het ‘geluk’ dat mijn kleinste een koemelk-allergie heeft, dus daarmee krijg ik zijn voeding vergoed. Dus dat is een geluk bij ongeluk, eigenlijk. Ik ben afhankelijk van de Voedselbank, wat je daar krijgt, dat is maar afwachten. We hebben geen variatie, ik krijg eigenlijk elke week hetzelfde. Dat is wel vervelend, zeker voor de kinderen die niet elke week weer spruitjes willen eten. Ik krijg vaak de schuld, en ze zeggen vaak dat ze mij niet kunnen helpen omdat ik zoveel kinderen heb genomen, dat is dus ‘mijn probleem’.”
“Wat vers is, is vaak bedorven. Ik heb ook heel veel producten waar de verpakking in het Pools is. Producten waarvan je denkt: Ja, wat is het eigenlijk? Dus dan moet je weer Googelen wat het is, en vertalen wat je moet doen. Stel je kinderen hebben allergieën maar je kan niet lezen wat er in je eten zit? Als ik dan iets anders krijg, zijn het koekjes of chips. Wel lekkere dingen, maar dat kan je ‘s avonds niet op het bordje leggen van je kind. Als ik bonnen zou kunnen krijgen voor eten, zou ik tenminste kunnen kiezen wat er op tafel komt te staan. Zonder deze keus mis ik die vrijheid wel”
Waar moet je rekening mee houden als moeder?
“Mijn dochter heeft scoliose, dus die moet heel vaak naar het ziekenhuis. Dit zorgt voor hoge zorg rekeningen. Ik moet ook wel rekening houden met het weekgeld wat ik krijg en of ik wel naar het ziekenhuis kan met openbaar vervoer. Dit geldt ook als ik even naar familie wil, of naar de Voedselbank moet. Dat kost ook geld. En daar wordt geen rekening mee gehouden. Dat belemmert me ook in mijn vrijheid. Ik moet goed uitrekenen hoe ik naar het ziekenhuis of de Voedselbank kan komen.”
“Mensen oordelen snel dat het mijn eigen schuld is dat ik in de armoede zit, en dat het mijn eigen schuld is dat ik kinderen heb gekregen. Ze oordelen dat mijn kinderen niet goed kunnen leren omdat ze in armoede opgroeien, terwijl mijn kinderen gewoon op het VWO en op de HAVO zitten.
Als je dan een veroordelen mening over je kinderen hoort, zeg je er dan iets van?
“Ik zeg er wel iets van, ja. Ik zit in de armoede, maar mijn zoon zit op de HAVO, en mijn andere zoon zit op het Gymnasium. “Ze kunnen allemaal leren”, zeg ik. Het heeft niks te maken met armoede, dat je niet kunnen leren. Maar ze vinden dat ze moeten kunnen zien aan je dat je arm bent.”
Krijg je steun van de scholen van jouw kinderen?
“Armoede wordt echt ontkend op sommige scholen. De scholen van mijn kinderen kunnen ontbijt verzorgen voor de kinderen, daar krijgen ze elke maand een bijdrage voor. Dat scheelt heel veel voor een gezin, om in ieder geval te zorgen voor een gezond ontbijt. Maar een van hun scholen heeft gezegd: ‘dat hebben wij niet nodig. Wij hebben geen arme kinderen’, terwijl het wel echt gewoon nodig is.
De school bepaalt dat er geen armoede is, terwijl daar toch echt wel kinderen zijn die zonder eten op school komen, sommige scholen willen die stempel niet.”
